"....Dziewanny złote pod Zamościem...."

Witajcie :))))

Nie ma już Czesława Niemena, nie ma Tadeusza Kubiaka, ale został wiersz i została piosenka. Jest też moje miasto, mój Zamość, który, wyżej wspomniany autor, uwiecznił w swoim wierszu
 " Kwiaty ojczyste ".
Muzykę do tego wiersza skomponował Czesław Niemen.
 W tym roku mija 20 lat od wpisania starego miasta w Zamościu  na  listę światowego dziedzictwa kultury i przyrody UNESCO ( 1992 ), jako przykład renesansowej zabudowy miejskiej.

Zapraszam do wysłuchania piosenki w trakcie czytania mojego posta :)))

 

(  DZIĘKI    O L G O ,   JESTEŚ WIELKA!!!!!!)

                                ♥

Uwielbiam dziewanny. Jestem nimi zauroczona od zawsze.
Kiedy zagospodarowywaliśmy ogród na wsi, chodziliśmy na wyprawy po dziewanny.
Wykopywałam nożem małe roślinki i sadziłam je na naszej działce. Robiłam tak przez dwa lata.
Pozwalałam im rozsiewać się jak chciały, gdzie chciały i kiedy chciały :)))
Dzisiaj mam własne dziewanny. Tak się rozpanoszyły ;) że muszę kontrolować ich ilość.

Oto nasz własny:))) dziewannowy klombik

To tyle,  jeśli chodzi o mój lokalny patriotyzm : ))))

Jeśli  zaś chodzi o poduszkę z różanych kwadratów, to rzecz miała się następująco:

Tym razem postanowiłam połączyć kwadraty w całość poduszkową za pomocą półsłupków

Najpierw cztery paski po cztery kwadraty w każdym,

 co potem, to same widzicie : )))))

no i całość

Potem zabrałam się za tył poduszki, na środku którego zafundowałam sobie dość pokaźnych rozmiarów różę.

Tak wygląda już pozszywana poduszka :   z przodu

z tyłu

i na swoim, od wczoraj, stałym miejscu.

Została już na wsi. Miał być prezent, to jest :)))

Dziewanny złote pod Zamościem :))))

I to już koniec mojej opowieści o dziewanna, Zamościu i poduszce :)
Witam nowe obserwatorki :)))
Dziękuję za cudowne słowa pod poprzednim postem :)

Pozdrawiam Was najserdeczniej i do następnego razu :))))